Η Υψιπύλη προχώρησε με σεβασμό προς τους τάφους. Εκείνη, που γνώριζε τόσο καλά τον πόνο της απώλειας, ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς στρατιώτες των ANZAC που αναπαύονται στο Συμμαχικό Νεκροταφείο του Μούδρου.
Πάνω από 100 χρόνια έχουν περάσει από τον Απρίλιο του 1915, όταν το ταπεινό λιμανάκι του Μούδρου πλημμύρισε από πλοία του συμμαχικού στόλου που αποβίβασαν χιλιάδες Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες, ερχόμενους από την άλλη άκρη της γης για να πολεμήσουν στη χερσόνησο της Καλλίπολης ενάντια στους Οθωμανούς, που είχαν συνταχθεί με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Παρά τις αντιρρήσεις του Βασιλιά Κωνσταντίνου, ο οποίος ζητούσε αυστηρή ουδετερότητα, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, υποστηρικτής της Entente, έδωσε την άδεια στους συμμάχους να κάνουν τον κόλπο του Μούδρου ορμητήριο του συμμαχικού στόλου. Οι μάχες που ακολούθησαν ήταν σκληρές και ο αγώνας άνισος για τους άμαθους και άπειρους στον πόλεμο Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς. Τεράστιος ο αριθμός αυτών που σκοτώθηκαν στην αντίπερα γη και μεγάλος ο αριθμός των τραυματιών που δέχτηκαν τη φροντίδα των Βρετανίδων νοσοκόμων στα πρόχειρα στρατιωτικά νοσοκομεία που στήθηκαν στο νησί. Πολλοί δεν τα κατάφεραν. Έμειναν για πάντα να τους σκεπάζει η Λημνία γη. Στο Συμμαχικό Νεκροταφείο του Μούδρου αναπαύονται 148 Αυστραλοί και 76 Νεοζηλανδοί, καθώς και Βρετανοί, Γάλλοι και Ινδοί στρατιώτες. Σε μια γωνιά του φιλοξενούνται τάφοι Ρώσων στρατιωτών της στρατιάς του Βράγκελ που κατέλυσαν προσωρινά στη Λήμνο μετά την πτώση του Τσάρου.
