Λαχανιασμένη ανηφορίζει η πρώην βασίλισσα της Λήμνου το μονοπάτι που την οδηγεί σε ό,τι έχει απομείνει από το Κάστρο του Κότσινα. Ατενίζει τη θάλασσα και κατεβαίνει στο «αγίασμα» αναζητώντας ασφάλεια.
Μετά το 1136, η περιοχή του Κότσινα αναφέρεται ως ασφαλές εμπορικό λιμάνι που αντικατέστησε σταδιακά το λιμάνι των «εκατό κεφαλών» της Ηφαιστίας. Η ονομασία «Κότσινας» προήλθε από το κόκκινο χρώμα που έχει το έδαφος της περιοχής.
Η περιοχή αρχίζει να παρουσιάζει πληθυσμιακή αύξηση κατά την περίοδο της ενετοκρατίας (1207-76), όταν κτίζεται το Κάστρο από τους Ναβιγκαγιόζι, τους Ενετούς δούκες της Λήμνου. Στη συνέχεια, περνά στους Παλαιολόγους και επισκευάζεται εκ νέου το 1361. Το 1408 δίνεται ως φέουδο στη χήρα του Ιωάννη Ζ΄ Παλαιολόγου , την Ευγενία Γατελούζι , η οποία έζησε και πέθανε εκεί το 1440. Το Κάστρο του Κότσινα βρισκόταν στην κορυφή ενός τεχνητού γήλοφου ύψους 20 μέτρων και καταλάμβανε έκταση τεσσάρων στρεμμάτων περίπου. Το περιέβαλλε τάφρος που επικοινωνούσε με τη θάλασσα, ενώ από τη βορεινή πλευρά τα τείχη ήταν θεμελιωμένα μέσα στο νερό, και τα απομεινάρια τους σώζονται μέχρι και σήμερα. Οι οχυρώσεις του είχαν ύψος έξι μέτρα. Το 15ο αιώνα δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις από τους Οθωμανούς. Μέσα στο Κάστρο ήταν χτισμένος ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής, ο οποίος αναφέρεται ήδη από το 1415. Ο ναός ήταν χτισμένος πάνω από ένα υπόγειο πηγάδι -«αγίασμα»-, που φθάνει σχεδόν στο επίπεδο της θάλασσας κατεβαίνοντας 64 σκαλοπάτια. Το «αγίασμα» πήρε τη σημερινή του μορφή το 1918, ενώ ο σημερινός ναός κτίστηκε το 1954.