Οι γυναίκες συνήθιζαν από παλιά να συναντιούνται στις κρήνες. Ξημερώνει και η Υψιπύλη ξαποσταίνει στην Οθωμανική κρήνη της Μύρινας, στην αρχή της σημερινής αγοράς, για να δροσιστεί και να αναπολήσει. Πάντα, όμως, με προσοχή, γιατί δεν πρέπει να γίνει αντιληπτή, ξέρει πως κινδυνεύει. Η επιγραφή της κρήνης, όμως, τη γεμίζει ελπίδα.
Οι σωζόμενες υπέργειες κρήνες της Λήμνου ανήκουν στο διάστημα από το β΄μισό του 19ου αιώνα έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Από αυτές, η παλαιότερη είναι η οθωμανική, που στέκει στην αγορά της Μύρινας και η κατασκευή της τοποθετείται χρονικά στα 1771.
Πρόκειται για ένα συμπαγές, τετράπλευρο οικοδόμημα, συνδεδεμένο με δεξαμενή νερού. Στην πρόσοψή του υπάρχει ο κρουνός. Η επιγραφή που δεσπόζει ψηλά ζωντανεύει τις μνήμες από την οθωμανική κυριαρχία και αποκαλύπτει τη χρονολογική ταυτότητα της κρήνης. Σε αραβική γραφή, η μαρμάρινη πλάκα υπενθυμίζει: «Και από το νερό γεννιέται κάθε ζωντανός οργανισμός, πηγή των αγαθών και του ελέους. Μακαρίτης Καμπτκουράν Μωχαμέτ Πασάς. Στο έτος Εγείρας 1185». Λέγεται πως ο δωρητής της, αξιωματούχος του τάγματος των γενίτσαρων, είχε καταγωγή από τη Λήμνο.
