Τη Μαρούλα του θρύλου και των λογοτεχνών, σύμβολο γυναικείου ηρωισμού στα μεταβυζαντινά χρόνια, συναντά στον Κότσινα η Υψιπύλη και στο πρόσωπό της αναγνωρίζει κάτι από τον εαυτό της. Η πατρική αγάπη σταθηκε ορόσημο και για τις δυο γυναίκες, που σπάζοντας, θαρρείς, το φράγμα του χρόνου, ανταμώνουν στο άπλωμα του Κάστρου.
Το 1478 το Κάστρο του Κότσινα πολιορκείται από τον Σουλεϊμάν Πασά. Σύμφωνα με τον θρύλο, η δεκαοκτάχρονη Μαρούλα, κόρη του στρατιωτικού που προστάτευε την περιοχή εκείνη την εποχή, όταν ο πατέρας της ξεψυχά βαριά τραυματισμένος, σηκώνει ψηλά το αιματοβαμμένο ξίφος του και ορμά πρώτη στη μάχη ενθαρρύνοντας Λημνιούς και Βενετούς να επιτεθούν και τρέποντας σε φυγή τον Σουλεϊμάν.
Η Μαρούλα του θρύλου ενέπνευσε τόσο Ιταλούς συγγραφείς, όπως τους Sabelico, Coelius, Calcagnini, Fulgosius, Vianoli, όσο και Έλληνες λογοτέχνες, όπως τους Κωστή Παλαμά , Αριστομένη Προβελέγγιο, Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου , Αντώνη Σουπιό. Ο θρύλος διατηρήθηκε ζωντανός και πήρε μορφή όταν, το 1969, ο Διδασκαλικός Σύλλογος Λήμνου χρηματοδότησε τη δημιουργία επιβλητικού μπρούτζινου αγάλματος, διά χειρός Ιπποκράτη Σαββούρα, που τοποθετήθηκε στον προαύλιο χώρο του Ιερού ναού της Ζωοδόχου Πηγής.
